Πάντα προδίδει η αναμονή

Κόμπος στο στήθος.....

[Όπως συνήθως…]....

Σβηστό το φως.....

Μήπως τη δουν και τη ρωτήσουν, αν ήρθε «αυτός».....

Δάκρυ δεν τρέχει.....

Βροχή δεν πέφτει.....

Πληγή σκαλίζει, μα δεν ανοίγει.....

Φύγαν πολλοί, μετά και οι λίγοι.....

Τώρα κανένας.....

Πάντα προδίδει η αναμονή.....

Παίζει μαζί της και λέει «Μη!....

Μην κοιμηθείς! Αυτός θα ‘ρθεί!»....

Κ’ αργά τη νύχτα,....

τη μάσκα βγάζει....

και τα στολίδια.....

Και τη χλευάζει.....

«”Αναμονή” με λένε οι εχθροί μου.....

Όμως σε σένα θα πω αλήθεια.....

Το ψέμα είμαι και τώρα τρέξε!....

Μα δε θα βρεις ποτέ βοήθεια.»....

....