Γιατί είμαι ο εχθρός που δεν ξέρεις

Άλλο ψέμα μπροστά της, δεν βρήκες να πεις…
Και τώρα απ’ την πλάτη της πίσω δουλεύεις.
Τη μόνη δουλειά που αξίζεις…
Θα πληρωθείς!
Μικρό ανθρωπάκι…
Καμένο χαρτί…
Με κουράζεις!

Κ’ αλήθεια με κείνη τρομάζει.
Δεν ξέρει ποιον να σιχαθεί.
Εσένα που πλέκεις το ψέμα;
Με νήματα πάντα κλεμμένα.
Ή αυτούς που πιστεύουν εσένα…κ’ ακόμα δεν πήρανε θέση;
Χα! Ποιος τον εαυτό του να εκθέσει;

Μα είναι κάποια σκουλήκια,[και αν είμαι, πατήστε και μένα]
που έδωσα χρόνια βοήθεια.
Κ’ αν άλλαξα λίγο, ένα θα πω…
Λίγο απ’ τη γη αν θα κάνουν να βγουν,
δε θα αφήσω να μην πατηθούν.