Σε ψάχνω πάλι

Σε ψάχνω πάλι, με ελπίδες που δανείστηκα.

Την απουσία σου ενέχυρο έχω βάλει.

Κ’ όπως και τότε που σε σένα μέσα κλείστηκα,

στον κρόταφό μου στρέφω τ’ όπλο, περιμένω…

για να τραβήξεις, χωρίς οίκτο, τη σκανδάλη.

Και ‘γω σαν τότε, ξανά, πεθαίνω.

.. ..

Σ΄ έχασα πάλι, [λες και κάποτε σε βρήκα…]

Μονάχα μέσα στων ποτών την «τότε» ζάλη,

Σ’ ένιωθα δίπλα να γελάς κ’ έλεγες «Κοίτα!

Αυτό το όνειρο για μας είναι φτιαγμένο».

Και ‘γω κουνούσα σα χαμένη το κεφάλι.

Κ’ ύστερα πλάι μου αντίκριζα έναν ξένο.